Dat is het merk en type van de moto waar Ann en ik er allebei ene van tussen de benen hebben. De Engelsen hebben ooit baas geweest in India en hebben daar een fabriek van die tuffers neergezet. De Engelsen zijn weg maar de fabriek is er nog, de motoren worden er nog gemaakt als vroeger. Wij hebben er dus twee gehuurd in Kathmandu, Nepal, buurland van India. De Bullits 500 cc zijn de zwaarste moto's die Enfield maakt, het zijn eencilinders met een eenvoudige techniek, zonder electronika dus. Maar ze zijn ook de afgelopen dertig jaar niet fundamenteel veranderd, ze rijden dus eigenlijk op nieuwe oldtimers, maar dat maakt het ook wel leuk. De machines trillen als wat, maken een heel zware brom en zijn ontzettend sterk, vooral in lage versnellingen, die je nodig hebt om bergop te rijden. Ik had trouwens geen enkel probleem om de mekanieker mee te nemen vam Katm naar de grens en dat was flink klimmen en slechte weg.
Ann rijdt op een machien van twee jaar en de mijne is er 7. Het jongske rijd veel beter, schakelt makkelijker en ik, lief als ik ben heb laat ik die goeie over aan Ann.
Er zit geen startmotor op, we moeten hem in gang stampen met een kick, heb je dat al eens gedaan bij een 500 eencilinder? Maar er zit een knopje op waarmee je de compressie kan aanpassen voor je hem in gang stampt. Ik heb er geen probleem mee, Ann kan het ook al goed, maar onze lieve Faroek doet het meestal voor haar.
Voor motorijders: aan het stuur is alles zoals bij ons, gas rechts en voorrem links maar het voetenwerk is totaal anders: schakelen rechts en achterrem met de linkervoet. Bij ons is eerste naar onder en de andere versnellingen naar boven, hier omgekeerd, eerste naar boven en de rest naar onder, kan je volgen? Dat geeft soms wel wat geknars of plots inhouden van de moto, of je voetrem niet vinden, maar nu zijn we het gewoon.... allez, dat denken we toch.
Komt er nog bij dat we in Nepal links moesten rijden en nu in Tibet terug rechts, en dan dat verkeer in Nepal!
Ondertussen genieten we van het in gang stampen, de zware ronk, het trillen, de lage zadels, de lage snelheid (meestal), ...
En Faroek onze lieve mekanieker, gelukkig hebben we die mee, slechte naft lost hij op door er olie bij tedoen, na 50 km is dan de boegie zwart en begint de motor te sputteren, en als we over de passen gaan is er te weinig zuurstof en moet dat dan weer worden bij gesteld. Alijd bij de mijne, die van Ann geeft voorlopig geen kik, maar zij behandeld het beesje waarschijnljk met meer tederheid...
Carl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten