Vandaag kregen we voor het eerst onze oude Engelse enfields te zien. Het was eventjes schrikken om te zien dat alles ongeveer verkeerd stond. De schakelingen die normaal aan de linkerkant staan, zijn nu aan de rechterkant gemonteerd en de rem dan net omgekeerd. Na het in gang stampen van die motoren werden we in de chaoas van het vreselijke Kathmandu-verkeer losgelaten. Mijn hersenen moesten op volle toeren draaien, wetende dat we dan nog eens links moeten rijden. Als ik spreek van een chaos, dan is dit heel zachtjes uitgedrukt. Auto's , bussen, vrachtwagens, moto's, fietsen, enz.... alles vliegt er letterlijk dooreen...elk probeert er het rapste en het behendigste te zijn. En dan komt plots een riksja tegen stroom ingereden...je zou voor minder in je broek doen. Carl had vandaag een beeldschoon meiske mee achterop [onze gidse] en moet deze morgen inleveren voor een mekanieker...als dat geen tegenslag is. Hier moet je op alle vlak flexibel zijn. Carl moest wel eens hard remmen, zoniet had hij zijn 'moeder' doodgereden. [hier in nepal is de godin van de moeders als een koe afgebeeld..ocharme...en die heilige koe komt dan uit het niets voor zijn moto gelopen] Alle gekheid op een stokje....we maken het supergoed....en hebben al heel veel goden en godinnen ontmoet.
Morgen verlaten we Kathmandu, en hopen terug snel vlot verder nieuws te brengen. Nepalese groetjes.
Ann
Geen opmerkingen:
Een reactie posten