Gisteren hebben we een uur nodig gehad om uit Kathmandu te geraken, het verkeer is gewoon een totale chaos. De Nepalesen zorgen niet voor de wegen en dan moet ik er geen tekening bij maken. We logeerden in the Last resort in tenten in het midden van de Nepalese broesse. Vandaag was het nog enkele km tot de grens met China. De papierenchaos kan je niet voorstellen, zelfs de tijdschriften werden nagekeken op compromiterende teksten, zelfs nu kan ik niet posten op onze blog, wat jullie nu lezen maakt een omweg via mail naar Mieke Degrauwe.
Gelukkig zijn de klavieren niet in chinese tekens maar de letters staan anders, vandaar de fouten. We waren nog maar pas de grens over of ik reed een winkelcentrum binnen, ik dacht dat de weg er door ging, het leek toch zo. We zijn ondertussen aangekomen in Nyalam, het eerste chinese tibetaanse dorp na de grens. Het regende en we reden voortdurend in de wolken, we stegen 1500 meter maar hebben dus niet veel van het landschap kunnen genieten, de minieme opklaringen gaven ons een beeld van de fantastische uitzichten. De weg was onvoorstelbaar slecht, putten, gaten, slijk, wegwerken, opstoppingen, rivieren over de weg, .. Maar eens op hoogte is de weg beter geworden, de Chinesen zorgen er beter voor.
De motos, daar schrijf is later meer over, das ook een verhaal apart.
Maar wij stellen het best, de hoogte begint wel parten te spelen, beetje dizzi, wat vergeetachtig, maar ok
tot later
Carl
Wat een chaotische toestanden daar, leuk om lezen.
BeantwoordenVerwijderenHou jullie hoofden koel want we zien jullie nog heeeel graag terug.
Dikke kus!
Myriam