HOOGTEZIEKTE

Ondertussen hebben we al 2 passen van meer dan 5000 meter overgesnord met onze Enfields.
De mekanieker is al een paar keer moeten tussenkomen voor technische problemen, die hij dan vakkundig voor ons fixt.
Het is een superieure ervaring....
Maar de grote hoogtes hebben ook hun negatieve kantjes....hoogteziekte. Ikzelf had het gisteren en vandaag ferm te pakken. Hoodpijn, misselijk, overgeven, alles erop en eraan. Dit komt door de mindere zuurstof in de lucht. We hebben tijd nodig om ons aan te passen. Gelukkig heeft onze tibetaanse gids Taschi weer een wondermiddelke gevonden. Chinese pillen waar we geen ballen van begrijpen, maar het helpt en dat is het bijonderste. Gisteren lagen Carl en ikzelf een tijdje aan de zuurstoffles ...allemaal datzelfde probleem. Nu voelen we ons kiplekker en zitten we hier in een klein gehuchtje te internetten tussen allemaal jonge gastjes die chatten en spelen enz...
De hygiene bij de mensen en de properteit laat hier nogal te wensen over. Onze Belgische koeien wonen netter dan de mensen hier. Om dan nog niet te praten van de toiletten. Als ge dat ziet ben je op slag opgestopt. Vies, vies, vies...
Ann

-De eerste verschijnselen van de hoogteziekte zijn twee dagen begonnen in Nyalam, met wat duzeligheden. Ik dachtdat Ann chinees begon te praten in plaats van westvloms. ze probeerde me zelf antibiotica te geven, boos omdat ik niet wou. Vreemde dingen. Ondertussen is het beter. We moeten extreem veel drinken zodat we ook verschrikkelijke plasaanvallen krijgen. Plezant op de moto op een pas van 5240 meter in de sneeuwregen met motorpak, regenpak en zonder bomen. Onze mekanieker Faroek had ons een wondermiddel beloofd, we eten al dagen rauwe look, maar je moet er waarschijnlijk ook moslim voor zijn, bij ons hielp het niet.
We zijn nu door de hima op het tibetaans plateau en hopen er nu geen last meer van te hebben, ons lichaam zal zich nu wel verder aanpassen want we komem in twee weken niet meer onder de 3500.
sluukes
Carl