Ondertussen zijn we al enkele dagen in Lhassa, hoofdstad van Tibet. We hebben al heel wat mooie kloosters gezien, en monnikken in alle geuren en [rode) kleuren. Llassa is een mooie, nette, grote stad met een oud gedeelte en een modern gedeelte.
Voor wie de film gezien heeft met Leonardo di Caprio, 'Seven years in Tibet', wel, wij zitten echt in die gebouwen zoals in die movie, doch dit keer met Carl di Vandenbroeckio.
De film, die zich afspeelt in de 'potala' [het grootste beschermde gebouw van tibet] is gebaseerd op ware feiten. In 1945 zijn twee oostenrijkse alpinisten de Indische Himalaya ontvlucht en in Tibet verzeild geraakt. Uiteindelijk belanden ze in Lhassa, waar ze persoonlijk bevriend geraken met de toenmalige 12 jarige Dalai-Lama. Ze hebben hem gedurende 7 jaar onderricht.....vandaar de film die ze gemaakt hebben.
Er stromen hier dagelijks massa's pelgrims toe, meestal Boedhisten, en dan zie je de gekste taferelen.
Ze lopen hier door de stad een soort ommegang , sommige kruipen of smijten zich plat op de grond. Alles wat maar enigszins aan hun God doet denken, wordt gekust en aangeraakt. Het is een geroezemoes van al dat prevelen....oude mannen en vrouwen stappen alsof hun leven ervan afhangt.
De mensen die hier niets hebben, steken voortdurend kleine coupures geld tussen alles wat maar enigszins met religie te maken heeft.
Straks een verhaal over de religie en de monnikken
Ann
Geen opmerkingen:
Een reactie posten