Carl en ikzelf zijn de eersten uit de "dons"veren om buiten te piepen en het weer te evalueren. Shit.... de lucht zit potdicht. Geen berg te bespeuren.
Buiten de tenten-cirkel staan enkele barakjes voor de sanitaire behoeftes. Je kunt ze blindelings vinden. Je moet er zelfs geen sterk ontwikkeld reukorgaan voor hebben. Ik hoopte stiekem om op die plaats, dag geconstipeerd te zijn, zodat ik die shit-dinges niet hoefde te bezoeken. Maar ja, de natuur besliste daar anders over, dus ging ik maar in de rij staan wachten, mijn buff over mijn neus getrokken. Per toilet waren er 2 of 3 gaten in de houten vloer....dwz met twee of drie tegelijk gas geven. Dit was ik niet van plan. Terwijl de deuren open en dicht vlogen, werd de druk bij mij steeds groter en groter. Een chinees meisje stapte voor mij naar binnen. Ik wachtte geduldig af, tot plots een tibetaanse vrouw kwam aangerend. Aan haar gezicht te zien, zag ik dat de nood hoog was. Terwijl ze naar mij toe rende smeet ze al een deel van haar kleren af, en terwijl ze al haar broek liet zakken, ramde ze de deur van de wc en plofte zich naat de verbouwereeerde chinese jufrrouw, die duidelijk geen duozitter verwachtte. De chinese kwam tureluut naar buiten, lucht happend, en terwijl de deur nog openstond, wenkte de Tibetaanse vrouw met een brede glimlach [ weliswaar met gemis van enkele tanden] naar mij, dat ik naat haar moest plaatsnememn. Ik deed alsof mijn neus bloedde en sprak de juffrouw achter me aan. Gelukkig begreep die engels en respecteerde ze dat ik wat privacy op de pot wou. De neruveusiteit zorgde ervoor dat mijn bezoek heel kort was. Wat een opluchting!!!
Carl had het hele spektakel vanop afstand gevolgd en moest natuurlijk hartelijk lachen toen ook ik luchthappend buitenrende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten